محرم؛ تجلیگاه رهایی از تمام بندگی‌ها

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» عطر شهادت، مشام را می‌نوازد و چشم‌ها در انتظار طراوت اشک به تماشا می‌نشیند. عقربه زمان روی نقطه پنجم عشق قفل می‌شود. خواب ها از چشم‌های خسته می‌گریزد و حسینیه سینه‌ها سیاه‌پوش شده‌اند ،این شب‌ها باید به سوگ نشست. هر شب به سوگ ستاره‌ای از آسمان حسین(ع).

محرم که می‌رسد، اشک‌ها بی‌دلیل نمی‌ریزند؛ هر قطره‌اش عهدی نانوشته است با کربلا، با حسین (ع)، با حق؛ دل‌ها بی‌قرار می‌شوند، نه از اندوه، که از شوقِ وفاداری به مسیری که با خون نوشته شد. 

محرم ماه آگاهی، ماه شکوفایی، ماه آزادی و رهایی، ماه رشد و بالندگی، ماه جوشیدن و اندیشیدن، ماه فانی شدن و به ابدیت پیوستن است. 

عاشورا که می‌رسد، دل‌های شیعیانش در آتش عشق امام حسین علیه‌السلام می‌سوزد؛ هر عاشقی که واقعه عاشورا را خوانده و به راز و رمز آن پی برده باشد، دل از این عاشقی برنمی‌کند.

با فرارسیدن ماه محرم، وقتی بیرق سیاه عزا بر بلندای شهرها و روستاها به اهتزاز درمی‌آید، دل‌ها هم هم‌زمان محرمی می‌شوند، گویی صدای قدم‌های دلدادگان حسین (ع) به سمت کربلا طنین‌انداز می‌شود؛ همه با شور و اشتیاق، روانه‌ی دشت بلا می‌شوند تا حج نیمه‌تمام امام حسین (ع) را به پایان برسانند، حجی که تنها با حضور قلب و جان می‌توان به‌جای آورد.

وقتی حسین(ع) و خاندان باوفایش قدم به خاک پاک کربلا می‌گذارند، شور حسینی در کوچه‌پس‌کوچه‌ها جاری می‌شود؛ صدای نوای عزاداران در هر کوچه و بازار پیچیده و لباس‌های سیاه بر قامت مردان و زنان عاشق می‌نشینند؛ عالم و آدم در ماتم حسین (ع) سیاه‌پوش می‌شود؛ خیمه‌ها با علم‌های برافراشته و سنج و زنجیر، گویی بازهم به یاد آن روزهای تلخ، جان می‌گیرند و مجلس عزای شهید کربلا را به پا می‌کنند.

تأثیری که حادثه کربلا و قیام حسین بن علی (علیهماالسلام) بر اندیشه مردم جهان، حتی غیرمسلمانان داشته، بسیار است؛ عظمت قیام و اوج فداکاری و ویژگی‌های دیگر امام ویارانش سبب شده که اظهارنظرهای بسیاری درباره این نهضت جهانی  و حماسه‌آفرینان عاشورا داشته باشند.

در این روزها به یاد اهل‌بیت تشنه‌لب حسین(ع) نذری‌ها آماده می‌شوند، سفره‌های کرامت گسترده می‌گردد، و دل‌هایی که به عشق حسین (ع) می‌تپند، باهمت و اراده، کار اطعام عزاداران را به بهترین شکل به انجام می‌رسانند. عطر محرم که در کوچه‌های عشق به حسین (ع) پراکنده می‌شود، نه‌تنها بوی سیاه‌پوشی است بلکه بوی همدلی، بوی جان‌فشانی و بوی محبت بی‌پایان است.

پیر و جوان، زن و مرد، همه در یک‌صدا، گام در مسیر حسین (ع) می‌گذارند؛ از کودکی که در آغوش مادر بر شانه‌های پدر در هیئت‌ها حضور یافته تا پیرمردی که بادلی پر از عشق به سالار شهیدان چشم‌هایش بارانی شده است. دل‌ها زنده می‌شود، قلب‌ها حسینی می‌گردد و صدای یا حسین(ع) در فضا می‌پیچد.

عشق به حسین (ع)، فراتر از هر مرز و عقیده، دل‌ها را به‌سوی محافل عاشقان او می‌کشاند. این اجتماع بزرگ، نه‌تنها یادآور قیام جاودانه کربلاست، بلکه پرچم‌دار امربه‌معروف و نهی از منکر، احیای نماز اول وقت و پویایی دین رسول خدا (ص) هست. 

عاشقان حسین (ع) نشان می‌دهند که اگر پای دین خدا در میان باشد، هیچ‌کس اجازه نمی‌دهد نام حسین (ع) به فراموشی سپرده شود.

آن‌ها می‌آیند تا رقیه‌های کوچک کربلا، که درد یتیمی و تنهایی بر دل دارند را فراموش نکنند؛ می‌آیند تا به زینب کبرا (س) نشان دهند که در سخت‌ترین روزها، همراه و پشتیبان او هستند و در برابر یزیدیان زمان می‌ایستند.

وقتی پای حسین (ع) در میان است، هر هیئتی، هر محفل و هر دل عاشقی، آماده است تا علم را به دوش کشد، گهواره علی‌اصغر (ع) را به نوازش بگیرد تا بی‌تابی نکند، مشک عباس (ع) را در دست گیرد تا عباس شرمنده خیمه‌ها نشود و سایه‌ای امن برای زینب (س) باشد تا فراق برادر را حس نکند.

هیئتی‌ها می‌آیند تا این پیوند عاشقانه را جاودانه کنند، تا صدای شور حسینی از کوچه‌های دل شنیده شود و تا همیشه تاریخ، این راه پرنور حسین (ع) به‌عنوان چراغ هدایت بشر در دل‌ها بماند.

سلام به عاشورا و خون‌هایی که بر روی زمین داغ کربلا نقش بسته است؛ سلام بر حسین (ع) پسر زهرا (س) که در یک‌سوی میدان با قامتی استوار ایستاده بود و در آن‌سو لشکری بزرگ و انبوه در برابرش صف‌کشیده بودند، او که به‌جز آتش و تشنگی دستی بهیاری‌اش نیامد تا زمین از خون او ویارانش رنگین شد.

محرم همین سیاه پوشیدن نیست. محرم تمرین سوختن است، تمرین شعله‌ور شدن، مشق ققنوسی بودن، تمرین سوختن در آتش عشق، مشق فداکاری و ایثار، تمرین جانبازی با دستان بریده.

محرم تمرین عاشقی است با سربریده؛ محرم مقصدی است برای مبدأ، محرم رجوعی دوباره است. محرم ماه عاشورا است و شهید شش‌ماهه. محرم ماه دل‌های شکسته کودکان حرم است؛ محرم ماه داغ برادر است و سرداری که مشک بر دندان درراه خیمه‌های کودکان تشنه آسمانی گام برمی‌دارد.

نه اشک‌ها در چشم دوام می‌آورند، نه حرف‌ها بر زبان. روایت درد آسان نیست و زبان بسیار ناتوان در گفتن ناگفتنی‌ها است. محرم ماه درد است و ماه آزادی و ماه فداکاری.

نویسنده:سید مالک اخلاقی سردبیر صبح زاگرس

انتهای خبر/