کجای تاریخ ایستاده‌ایم، طرف حق یا باطل

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «صبح زاگرس» محمد پور خردمند در یادداشتی نوشت: تاریخ بداند در نظام آنارشیست بین‌المللی؛ سازمان‌های بین‌المللی به‌عنوان دبیرخانه چند کشور قدرتمند و البته قلدر عمل نموده و صلح و امنیت و آسایش و رفاه را برای همین کشورها طلب می‌کنند. در چنین دنیایی سهم شما به‌اندازه قدرت شماست نه شایستگی و استحقاق .
 
تاریخ بداند دو کشوری که سلاح اتمی دارند یکی از آنها (آمریکا) از سلاح اتمی استفاده کرده و دیگری (رژیم صهیونیستی) چندین هزار تن سلاح به‌اندازه چندین بمب اتم در طول حیات نحس هشتادساله خود استفاده کرده به کشوری که عضو NPT بوده و دنبال استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای است و بیشترین همکاری را به‌اندازه همه کشورهای عضو با آژانس هسته‌ای داشته حمله کرده و تأسیسات هسته‌ای آن را بر خلاف قوانین بین‌المللی بمباران می‌کنند.

 این در حالی است که آژانس وظیفه دارد از حقوق کشورهای عضو دفاع کند نه‌تنها از وظیفه ذاتی خود سرپیچی می‌کند و حتی در کمال بی‌شرمی از محکومیت خشک‌وخالی هم خودداری می‌کند و از آن طرف هم دبیرکل ناتو اظهار می‌دارد بمباران سایت‌های هسته‌ای ایران؛ ضرورت داشت. شورای امنیت سازمان ملل خود قصه پرغصه‌ای دارد که در مقابل تجاوز آشکار این دو رژیم به کشور صاحب‌پرچم به‌خاطر وجود حق ناحق وتو؛ عملاً کاری از پیش نبرد .
 
تاریخ بداند ملت ما اهل جنگ نیست؛ اما اگر جنگی به او تحمیل شود تا پای جان از خود دفاع می‌کند این بار هم با دو قلدر صاحب بمب اتمی مستقیماً جنگید و پوزه آنها را به خاک مالید؛ چون این ملت؛ ملت امام حسین است بماند که کشورهای دیگری مثل آلمان و انگلیس و فرانسه هم از آنها پشتیبانی می‌کردند .
 
تاریخ بداند ما هشت دور با غربی‌ها مذاکره کردیم که جنگ نشود و تحریم‌ها برداشته شوند؛ اما هیچ عایدی برای ما نداشت. از حق نگذریم برای آنها آورده داشت مذاکره ابزار فریب بود؛ خرید زمان از ما بود؛ تحریم‌ها روزبه‌روز بیشتر هم شد؛ جنگ هم اتفاق افتاد تازه طلبکار هم هستند .
 
 تاریخ بداند اکنون که به‌ظاهر در شرایط توقف جنگ هستیم باز هم فرمان می‌دهند که به میز مذاکره برگردیم. قاعده‌ای وجود دارد مبتنی بر این که هر جنگی؛ بهانه‌ای است برای صلح (بولانماسا؛ دورالماز) و هر صلح یا آتش‌بسی مقدمه‌ای است برای جنگی دیگر. یعنی آن چیزی که در میدان جنگ به آن نرسیدند در میدان آتش‌بس با ابزار مذاکره دنبالش بگردند.
 
تاریخ بداند باکمال تأسف خبر مذاکره در کشور ما پیش از خبر تشییع‌جنازه سرداران و دانشمندان که هنوز در سردخانه‌ها هستند به گوش می‌رسد.
 
 تاریخ بداند درست در زمانی که در حال مذاکره بودیم هم تحریم شدیم؛ هم جنگ به ما تحمیل شد؛ حال کیست که ازطرف مقابل بپرسد آیا حرفی برای گفتن و اقدامی برای انجام‌دادن برایتان مانده؟ البته از ما هم باید بپرسند آیا هشت بار تجربه مذاکره؛ بس نیست؟
 
تاریخ بداند ملت ایران از جنگ هیچ هراسی ندارد؛ چون اعتقاد دارد که بهترین مرگ‌ها؛ مرگ سرخ است؛ اما از شما چه پنهان؛ پای دیپلماسی که به وسط کشیده می‌شود بدون اینکه شخص خاصی را متهم کنیم همین ملت دلواپس می‌شود. 

یادتان که هست در اوج مذاکرات برجام؛ رئیس دولت علی برکت الله گفته بود هر وقت از مذاکره حرف می‌زنیم بعضی‌ها می‌گویند ما می‌لرزیم خب به جهنم که می‌لرزید بروید جای گرمی برای خودتان پیدا کنید؛ بزدل‌ها؛ ترسوها. 

باکی نیست از این حرف‌ها باز هم نثارمان کنید اما نمی‌توانیم که کتمان کنیم که در میدان جنگ؛ اراده ملت تعیین‌کننده هست منتها سوگمندانه باید گفت در دیپلماسی؛ بعضاً سیاسیون وا می‌دهند؛ به دشمن خوش‌بین می‌شوند. دلیل؛ تجربه. همین چند روز پیش؛ مشاور ترامپ گفته بود که وقتی نتان یابو از آمریکا خواست مستقیماً وارد جنگ با ایران شود و ترامپ اعلام کرد دو هفته زمان نیاز هست تا تصمیم بگیرد همان زمان تصمیم حمله به تأسیسات هسته‌ای کشورمان را گرفته بود در چنین وضعی با این روباه مکار چندچهره شیطان‌صفت با چاشنی خوش‌بینی و با ادبیات ظریفانه اما درعین‌حال ساده‌لوحانه «مذاکره‌کردن بهتر از مذاکره‌نکردن» نتایج وحشتناکی را برای این ملک و ملت رقم می‌زند. خدا کند که چنین مباد .
 
تاریخ بداند طوفانی که در پایگاه العدید آمریکا در قطر بپا کردیم هنوز فروننشسته بود که یک توییت از آن طرف و یک توییت از این طرف؛ ذهن‌ها را برد به سمت دیگری؛ انگار نه خانی آمده بود و نه خانی رفته بود.

انتهای خبر/